Wydawca treści
Jazda konna
Już ponad 7 tysięcy kilometrów tras konnych wyznaczyły Lasy Państwowe dla miłośników wypoczynku w siodle.
Coraz większa popularność jazdy konnej zmobilizowała wielu nadleśniczych do tworzenia nowych szlaków. Z „Raportu o stanie lasów" wynika, że w latach 2010-2011 na terenach zarządzanych przez Lasy Państwowe długość takich tras podwoiła się. To bardzo dobra wiadomość dla koniarzy. Droga udostępniona przez nadleśniczego jest bowiem, zgodnie z ustawą o lasach, jedynym miejscem w lesie, gdzie można się w ten sposób poruszać. Nawet jeśli przed wjazdem na nią nie ma żadnego znaku zakazu, ani też nie jest przegrodzona szlabanem, wjeżdżać na nią konno nie można (podobnie jak samochodem, motocyklem czy quadem).
W kupie siła
Jeżeli w naszej okolicy brakuje szlaków konnych, możemy zgłosić się do nadleśnictwa z prośbą o ich wyznaczenie. Warto, by taki wniosek poparła większa grupa miłośników tego rodzaju rekreacji. Jeśli zainteresowanie będzie wystarczające, a stan nawierzchni drogi i sposób jej użytkowania (czy np. nie poruszają się na niej maszyny leśne) na to pozwoli, jest szansa, że nowy szlak powstanie.
Trzeba pamiętać, że nadleśnictwa za przejazd drogami leśnymi, w wypadku ich komercyjnego użytkowania, mają prawo pobierać opłatę. Chodzi tu np. o wycieczki, przejażdżki czy rajdy organizowane przez stadniny czy gospodarstwa agroturystyczne - powinny podpisać z nadleśnictwem, jeśli tego ono wymaga, umowę, w której będą określone prawa i obowiązki obu stron, czas obowiązywania i wysokość opłat. Jeśli jednak jesteśmy osobą prywatną, która od czasu do czasu wybiera się na przejażdżkę po lesie, nic nie płacimy.
Brak zgody na utworzenie szlaku konnego nie oznacza złej woli nadleśniczego. Może mieć ku temu ważne powody. Wbrew pozorom, konie potrafią poważnie zniszczyć nawierzchnię leśnej drogi. Kopyta dziurawią ją tak bardzo, że często uniemożliwia to później poruszanie się rowerem i utrudnia spacer pieszym. Nierzadko konie uszkodzą drogę bardziej niż leśne maszyny podczas prac przy pozyskaniu i zrywce drewna, a trzeba od razu dodać, że nawierzchnia rozjechana przez ciągniki naprawiana jest zwykle dość szybko po tym , jak wyjadą one z lasu.
Najważniejsze są zasady
Niezależnie od szkód, jakie mogą spowodować konie, przepisy zakazujące jeźdźcom wjazdu do lasu poza wyznaczonymi drogami budzą kontrowersje, także wśród leśników. Wydaje się, że to rygor tego samego gatunku, co wszechobecne niegdyś tabliczki „Zakaz fotografowania" - swego rodzaju relikt przeszłości. W wielu krajach Europy Zachodniej, choćby w Niemczech, przepisy działają odwrotnie niż w Polsce. Tam można jeździć konno po wszystkich drogach leśnych, z wyjątkiem tych, na których ruch ograniczono np. ze względu na nieodpowiednią nawierzchnię, zbyt dużą liczbę pieszych turystów lub przejeżdżające maszyny leśne. Niestety, nie ma większych szans, by w Polsce wprowadzono podobne zasady, jak u naszych zachodnich sąsiadów. Nie dalej niż w zeszłym roku Janusz Zaleski, wiceminister środowiska przekonywał, że przepisy o udostępnianiu lasów spełniają swoją rolę i ich zmiana nie wydaje się konieczna. Na razie trzeba więc liczyć na przychylność nadleśniczych. I warto o nią dbać, przestrzegając zasad korzystania ze szlaków. Przede wszystkim należy pamiętać, że droga do jazdy konnej to nie tor wyścigowy i korzystają z niej także piesi turyści. Nie można z niej zjeżdżać, chyba, że musimy ominąć przeszkodę lub mamy inny naprawdę ważny powód (np. ratujemy zdrowie). Dobrą praktyką jest jazda środkiem szlaku, tak aby nie niszczyć nawierzchni po bokach, którymi najczęściej poruszają się piesi i rowerzyści. Osoby małoletnie powinny jeździć konno w towarzystwie dorosłych. Wyruszać na trasę należy po świcie, a wracać z niej przed zmierzchem. Po swoim koniu należy także posprzątać.
Każde nadleśnictwo, które wyznacza szlaki konne, tworzy także regulamin poruszania się po nich – warto go przeczytać przed wyruszeniem na trasę. Poza zasadami poruszania się, przedstawione są w nich także oznaczenia szlaków. Podstawowe to pomarańczowe koło na białym tle oznaczające sam szlak oraz pomarańczowe koło z czarną obwódką oznaczające jego początek i koniec. Czasami stosuje się też inne oznaczenia, np. zieloną podkowę na białym tle.
Warto wiedzieć
W 2011 r. sieć szlaków konnych na terenie Lasów Państwowych liczyła 7 tys. km. Jedną z większych atrakcji dla jeźdźców w Polsce jest Łódzki Szlak Konny, który częściowo biegnie także przez tereny Lasów Państwowych, a RDLP Łódź była wśród jego twórców. Ma w sumie ponad 2000 km i jest najdłuższym tego typu traktem w Europie. Na trasie znajduje się 200 ośrodków jeździeckich, 21 punktów postojowych, 1400 tablic informacyjnych, 30 punktów informacyjnych monitorujących turystów i ponad 1000 atrakcji turystycznych. Ciekawostką jest, że jeździec może bezpłatnie wypożyczyć lokalizator, który w wypadku niebezpieczeństwa wyśle służbom ratunkowym informację o pozycji będącego w opałach turysty
Lokalne szlaki konne aż takich udogodnień, jak lokalizatory, nie oferują. Nadleśnictwa troszczą się przede wszystkim o to, żeby wszystkie trasy były czytelnie oznakowane, zawsze przejezdne, by były przy nich koniowiązy oraz wiaty umożliwiające odpoczynek i schronienie przed deszczem. Przede wszystkim jednak dbają, by przebiegały przez najpiękniejsze tereny Lasów Państwowych. Co oferują miłośnikom jazdy konnej, najłatwiej dowiemy się w siedzibach nadleśnictw oraz w serwisie czaswlas.pl.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Leśny Kompleks Promocyjny Puszcza Knyszyńska
Leśny Kompleks Promocyjny Puszcza Knyszyńska
Ols po deszczu.jpg
F211000001 (5).jpg
raz.Jesionowe góry (22).jpg
rez.Budzisk1) -Puszcza -Knyszyńska (11).JPG
_MG_9874.JPG
Puszcza Knyszyńska1 (1).JPG
24.jpg.JPG
F31000001 (22).jpg
kozioł8.jpg
Puszcza Knyszyńska-wiosna (3).JPG
rez.Budzisk1) -Puszcza -Knyszyńska (18).JPG
Do lasu po spokój i nowe siły....
LKP Puszcza Knyszyńska powstał w listopadzie 2011 roku jako trzeci taki obiekt na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku, obok LKP Puszcza Białowieska i LKP Lasy Mazurskie.
LKP Puszcza Knyszyńska powstał w listopadzie 2011 roku jako trzeci taki obiekt na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku, obok LKP Puszcza Białowieska i LKP Lasy Mazurskie.
W momencie powoływania naszego najmłodszego LKP w jego skład weszły tereny nadleśnictw Supraśl, Dojlidy i Czarna Białostocka, a łączny obszar obiektu wynosił 47 486 ha. W styczniu 2013r. Dyrektor Generalny Lasów Państwowych podjął decyzję o powiększeniu LKP o Nadleśnictwo Krynki. Po rozszerzeniu kompleks powiększył się do 62 319 ha.
Obszar LKP to najbardziej charakterystyczny fragment Puszczy Knyszyńskiej. Obejmuje wszystkie rodzaje środowisk puszczańskich oraz miasto Białystok wraz z otaczającymi go ze wszystkich stron mniejszymi kompleksami leśnymi.
Celem działania LKP jest promocja trwale zrównoważonej gospodarki leśnej, ochrona zasobów przyrody w lasach oraz edukacja leśna społeczeństwa. Leśny Kompleks Promocyjny „Puszcza Knyszyńska" - to najbardziej charakterystyczna część Puszczy pod względem przyrodniczym. Obejmuje zarówno lasy iglaste z najcenniejszym ekotypem sosny "supraskiej", bardzo cenne przyrodniczo lasy liściaste, jak również bagna, trzęsawiska i lasy podmokłe. Charakterystyczną cechą występującej tu roślinności jest jej wybitnie borealny charakter, a także współistnienie zbiorowisk mających swoje optima rozwoju w Europie Środkowej. Wśród siedlisk borowych największą powierzchnię zajmuje bór mieszany świeży, w którym dominującym gatunkiem w drzewostanie jest sosna. Znaczny udział stanowią ponad 100-letnie bory mieszane sosnowo – świerkowe. Wyróżnia się tu również bór mieszany wielogatunkowy z udziałem dębów, rosnących wśród litego drzewostanu iglastego.
Puszcza stanowi wielką ostoję zwierzyny. Obok łosia, jelenia, sarny, dzika, borsuka, bobra, występują tu gatunki rzadkie, takie jak: ryś, wilk, żubr.
Żubry trafiły do Puszczy Knyszyńskiej w 1969 roku, kiedy to w okolicach Walił pojawił się samotny żubr – byk. Prawdopodobnie przywędrował on z Puszczy Białowieskiej. W 1973 roku odłowiono w Puszczy Białowieskiej 5 osobników i wypuszczono je na wolność na terenie Nadleśnictwa Waliły. Od tego momentu na terenie Puszczy Knyszyńskiej bytuje wolnościowe stado żubrów. Obecnie liczy ono około 94 osobników. Ten wielki i piękny ssak stał się trwałym elementem fauny Puszczy Knyszyńskiej. Powstałe stado żubrów jest kolejną chlubną kartą w dziejach restytucji tego gatunku.
Ciekawą historię ma również bóbr, który wyginął w Polsce w połowie XIX wieku. Do Puszczy Knyszyńskiej najprawdopodobniej ponownie przywędrował z Białorusi. Pierwsze osobniki osiedliły się w okolicach obecnego rezerwatu przyrody Nietupa. Stąd rozprzestrzeniły się po całej Puszczy. Dzisiaj bobry możemy spotkać na każdym cieku wodnym w Puszczy. Populacja tego gatunku liczy sobie ponad 900 sztuk.
Na terenie Puszczy występuje co najmniej 38 gatunków lęgowych ptaków wymienionych w I Załączniku Dyrektywy Ptasiej. Dziewięć gatunków występuje w liczebnościach pozwalających teren ten uznać za ostoję o znaczeniu międzynarodowym Natura 2000. Są to: bocian czarny, trzmielojad, orlik krzykliwy, jarząbek, cietrzew, dzięcioł czarny, dzięcioł białogrzbiety, dzięcioł trójpalczasty, muchołówka mała. Występują tu również gatunki strefowe, takie jak: bocian czarny, kania ruda, orlik krzykliwy, bielik.
Wszystko to stanowi o niepowtarzalnym charakterze Puszczy.
Poszczególne gatunki wymagają zachowania odpowiednich siedlisk lęgowych i żerowisk bądź warunków siedliskowych. Często jest to osiągane dzięki podejmowanym działaniom ochrony czynnej realizowanej w ramach współpracy leśników, służb ochrony przyrody oraz organizacji pozarządowych.
Najbardziej cenne przyrodniczo fragmenty LKP są chronione w postaci 17 rezerwatów przyrody. Służą one nie tylko ochronie przyrody, ale również są miejscem badań naukowych i służą szeroko rozumianej dydaktyce.
To wszystko sprzyja wprowadzaniu innowacyjnych rozwiązań w gospodarce leśnej w ramach LKP w celu łączenia funkcji produkcyjnych lasów i ochrony rodzimej przyrody.
Leśny Kompleks Promocyjny Puszcza Knyszyńska – to również ogromny potencjał edukacyjno – turystyczny. Sprzymierzeńcem edukacji przyrodniczo – leśnej jest bogata infrastruktura. Na uwagę zasługuje izba edukacyjna "Orzechówka" w Nadleśnictwie Dojlidy, arboretum w Kopnej Górze, wyłuszczarnia nasion w Czarnej Białostockiej, leśna kolejka wąskotorowa z Czarnej Białostockiej do Arboretum, Silvarium w Poczopku, Szlak Ekumeniczny czy Przytulisko dla leśnych ptaków i ssaków liczne szlaki turystyczne (piesze, rowerowe, narciarskie, konne), ścieżki edukacyjne oraz wiaty.
Każdy Leśny Kompleks Promocyjny działa pod egidą Rady Naukowo – Społecznej, w skład której wchodzą przedstawiciele świata nauki, samorządów, przedsiębiorców, organizacji pozarządowych. 
Aplikacja mobilna zaprasza do
Puszczy Knyszyńskiej
Aplikacja „Puszcza Knyszyńska" to oficjalny przewodnik mobilny oprowadzający po jednym z najpiękniejszych zakątków Podlasia. Projekt obejmuje nadleśnictwa Krynki, Czarna Białostocka, Dojlidy oraz Supraśl (złączone w Leśny Kompleks Promocyjny „Puszcza Knyszyńska"), pełne niepowtarzalnych okazów lokalnej flory i fauny.
Aplikacja to także swoiste zaproszenie na spacer – znajdują się w niej najciekawsze trasy w terenie, najciekawsze miejsca na szlakach, aktualne informacje o życiu lasu.
Wszystkie informacje zostały opracowane przez lokalnych leśników.
Nowoczesny przewodnik leśny w języku polskim (angielski i niemiecki – wkrótce)
na urządzenia z systemem android do pobrania
z google play całkowicie za darmo, jak również ze stron domowych nadleśnictw go tworzących.
https://play.google.com/store/apps/details?id=pl.treespot.puszczaknyszynska
Intuicyjny interfejs aplikacji pozwala szybko znaleźć interesujące nas informacje, a dzięki lokalizacji GPS użytkownik znajdzie najciekawsze obiekty podzielone na kilka użytecznych w terenie kategorii oraz trasy piesze i rowerowe w swoim pobliżu.
Mapa w aplikacji dokładnie prezentuje tereny leśne oraz znajdujące się na nich ścieżki, a planner pozwoli ułożyć każą wycieczkę zgodnie z indywidualnymi zainteresowaniami użytkowników.
Aplikacja wykorzystuje mapy OpenStreetMap i GPS, działa w trybie offline jak i online.
Online do pobierania map do schowka i aktualizowania treści.
Offline – do korzystania z pobranych map i naszych propozycji na terenach leśnych gdzie nierzadko zasięg telefonii komórkowej jest ograniczony.
Informacje zawarte w aplikacji można znaleźć także w serwisie http://puszczaknyszynska.treespot.pl/
Bądź na bieżąco z tym, co w puszczy piszczy.
Pobieraj co pewien czas aktualizację, żeby wiedzieć, co się wydarzyło w Puszczy i jakiego wydarzenia nie można przegapić.
Skaner kodów QR
Po zeskanowaniu dowiesz się więcej o miejscu, w którym właśnie jesteś.
