Lasy Puszczy Knyszyńskiej są trwale związane z historią narodu polskiego. Świadczą o tym liczne mogiły i krzyże ukryte wśród drzew, upamiętniające tragiczne wydarzenia z przeszłości.  W trakcie trwającej przez ponad 100 lat walki Polaków o niepodległość, las często był ich jedynym domem, dawał schronienie i pozwalał przetrwać prześladowania. Dlatego w 2014 roku leśnicy z Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku oraz Nadleśnictwa Czarna Białostocka, Supraśl, Żednia i Waliły przygotowali i utworzyli Szlak Powstania Styczniowego Puszczy Knyszyńskiej. Prowadzi on przez miejsca związane z dramatycznymi wydarzeniami Powstania Styczniowego nie omijając jednak też tych związanych z innymi epokami.

„W drugiej połowie XIX w. urzędy leśne (odpowiednik nadleśnictw) w powiecie sokólskim były obsadzane przez napływowych Rosjan. Na przykład w leśnictwie sokólskim urząd ten pełnił od 1853 r. Jegor Busz odznaczony przez cara medalem za stłumienie powstania w 1863 r. (sic!). Wierni carowi rosyjscy urzędnicy potrzebowali do służby w terenie zaufanych pracowników. Dlatego też decydowano, że w środku Puszczy Grodzieńskiej zostanie założona szkoła leśna mająca kształcić podstawową kadrę do administracyjnej i myśliwskiej służby w rewirach leśnych. Z tej głównie przyczyny na terenie rządowego folwarku Sobaczyńce koło Sokółki powstało w 1856 roku pisarsko-jegierskie ucziliszczie, co w bibliografii tłumaczy się na: administracyjno-strzelecka szkoła leśna. W maju 1857 roku, po ukończeniu petersburskiego Instytutu Leśnictwa, Walery Wróblewski carskim rozkazem został mianowany chorążym w korpusie leśniczym. Już po miesiącu skierowano go do Sokółki na stanowisko pomocnika kierownika szkoły leśnej. Walery Wróblewski leśnik z wykształcenia, późniejszy bohater Powstania Styczniowego, jak również generał Komuny Paryskiej, przybywając do Sokółki miał już określone – rewolucyjne – poglądy, o których wiedzieli tylko nieliczni wtajemniczeni. Był przy tym dobrym konspiratorem. Jego praca w szkole leśnej w Sokółce zyskała uznanie  przełożonych.

Dwa lata przed wybuchem powstania awansował na stopień podporucznika, a w styczniu 1862 roku powierzono mu tymczasowo kierowanie szkołą, do chwili mianowania nowego naczelnika. W tym samym roku otrzymał też nagrodę pieniężną jako wyróżnienie za nadzwyczaj pilną służbę. Dokładnie rok później Walery Wróblewski poprowadził ponad setkę ochotników spośród uczniów szkoły leśnej do udziału w Powstaniu Styczniowym. Istnieje nieformalny przekaz mówiący o tym, że inspektor szkolny Wróblewski pewnego marcowego ranka zwołał do apelu wszystkich uczniów i zakomenderował: Do lasu! W rzeczywistości moment ten poprzedziła kilkuletnia praca konspiracyjna. Oddział Walerego Wróblewskiego uformował się w połowie kwietnia w lasach sokólskich. Jego zasadniczy trzon stanowili słuchacze szkoły leśnej oraz służba leśna. Leśnicy z oddziału Wróblewskiego zyskali sobie niebawem, w toku licznych potyczek z Rosjanami, sławę bohaterskich patriotów polskich.”

na podstawie:

1. Ameljańczyk Kaziemierz. Ziemia Sokólska. Cz. II Szkice źródłowe do dziejów sokólszczyzny (XVII – XIX

wiek). Sokółka 2000

2. Borejsza Jerzy. Patriota bez paszportu. Neriton. 2008

3. Krawczyk Jarosław. Tajemnicza szkoła leśna. Głos Lasu nr 11. 2012