Sezon grzybowy trwa! Zapraszamy do lasu!

Lasy Nadleśnictwa Czarna Białostocka obfitują w różnorodne drzewostany, w których znaleźć można wiele gatunków jadalnych grzybów. Podgrzybki, borowiki, prawdziwki, kurki, kozaki, a także wiele innych przyciąga w leśne ostępy wielu z nas. Przełom lata i jesieni to pora podczas której większość z nas spaceruje po lesie w poszukiwaniu grzybów. Ten wyjątkowy czas spędzony na łonie natury to już nasza polska tradycja. Jak co roku oczekujemy więc prawdziwych „grzybowych żniw". Takich „na bogato"!

Borowik szlachetny (Boletus edulis Bull.) to grzyb, który cieszy się największym zainteresowaniem w sezonie grzybobrania. Każdy zapalony grzybiarz liczy na znalezienie „króla grzybów" – tego najbardziej smakowitego, dorodnego i zdrowego. Imponujących rozmiarów borowika szlachetnego (waga 1,3 kg!) znalazły Panie pracujące na szkółce leśnej w trakcie prac pielęgnacyjnych i przekazały leśniczemu szkółkarzowi Lechowi Chwaszczewskiemu.

Wybierając się do lasu na grzyby warto pamiętać o przestrzeganiu zasad panujących w polskich lasach m.in. zatrzymywać pojazd silnikowy tylko w miejscach oznaczonych - czyli leśnych miejscach postoju pojazdów, oznaczonych specjalnymi tablicami. Nie zatrzymujmy samochodu na poboczu dróg leśnych i publicznych, gdyż stwarza to zagrożenie w razie akcji ratunkowych. Jest to ograniczenie wynikające z ustawy o lasach, a jego nieprzestrzeganie może być karane mandatem!

Miejsca postoju pojazdów w Nadleśnictwie Czarna Białostocka znajdziemy między innymi przy DK 19: wieś Horodnianka  po lewej stronie (jadąc z Białegostoku w kierunku Czarnej Białostockiej), przy tzw. „spalonej gajówce" – 4 km przed Czarną Białostocką oraz przed wsią Straż po lewej stronie.
 

ABC grzybiarza

Zbieramy tylko te grzyby, co do których jesteśmy absolutnie pewni, że są jadalne.

Nie wolno rozpoznawać trujących gatunków grzybów tylko na podstawie ich gorzkiego smaku – gatunki śmiertelnie trujące maja przeważnie przyjemny słodkawy smak.

Nie należy zbierać grzybów zbyt młodych, ponieważ nie wszystkie cechy potrzebne do ich identyfikacji mogą być u nich wykształcone.

Grzyby należy wykręcać, a miejsca po nich przykrywać mchem lub ściółką leśną, dzięki czemu zapobiegniemy wysychaniu grzybni.

Grzyby zbieramy do wiklinowych koszyków, nigdy do toreb foliowych, gdzie na pewno się pokruszą i być może nabiorą (niektóre gatunki) szkodliwych właściwości.

Nie zbierajmy grzybów znajdujących się pod ochroną prawną i nie niszczymy grzybów niejadalnych i trujących (są niezbędne w ekosystemie).

Gdzie szukać grzybów?

Borowiki lubią sosny i świerki i gleby piaszczyste. W lasach liściastych spotkamy je pod dębami i bukami.

Koźlarz wybiera towarzystwo brzóz. Znajdziemy je także pod topolami, grabami i osikami, często na zboczach i parowach.

Kurki znajdziemy w pobliżu sosen, szczególnie wśród mchów i borówki czarnej.

Maślaki chowają się w trawach, lasach iglastych, głównie pod sosnami i modrzewiami.

Podgrzybki występują prawie wszędzie, zwłaszcza w okolicy ubogich sosin, zwykle w mchu.

Rydze rosną zazwyczaj w młodnikach sosnowych, świerkowych, szczególnie na ich skrajach.

Zapraszamy wszystkich do korzystania z darów lasu. Róbmy to jednak w sposób świadomy i odpowiedzialny. Grzyby to nie jedyny powód, by wybrać się do lasu. Przełom lata i jesieni to okazja do relaksu i możliwość podziwiania wyjątkowo malowniczej o tej porze roku przyrody!

Ponieważ większość naszych lasów jest państwowa (blisko 80 proc. terenów leśnych), mamy do nich swobodny wstęp, możemy także bez ograniczeń korzystać z darów leśnego runa. Lecz czyńmy to z należytą rozwagą. W wielu krajach, jak w Niemczech lub Wielkiej Brytanii, pojedyncza osoba zebrać może tylko określoną ilość grzybów (do 1,5-2 kg). W Belgii czy Holandii ich zbieranie jest w większości regionów albo w całym kraju w ogóle zakazane. Obok limitów ilościowych istnieją także czasowe, jak choćby w Austrii. We Francji nawet za grzybobranie w lasach publicznych trzeba słono zapłacić, a owocniki zachować można tylko do użytku własnego.